روشی نوین در تخصیص منابع متحرک بر روی شبکه راه با استفاده از خوشه بندی مکانی-زمانی رویدادها

یک مسئله معمول تخصیص و جایایی منابع (la) از دو بخش جایابی منابع و تخصیص منابع به تقاضاها تشکیل می گردد. مدیران شهری از روش های متنوعی همچون ناحیه بندی قسمت های مختلف شهر که در نتیجه ی حل یک مسئله تخصیص منابع حاصل می شود، با هدف برنامه ریزی شهری استفاده می نمایند. تغییرات در ناحیه بندی مناطق شهری به طور موثر از میزان پویایی تقاضاهای مرتبط نشأت می گیرد. تلاش هایی به منظور ایجاد ارتباط بین مبحث خوشه بندی و تخصیص منابع انجام گرفته است. در اکثر این تحقیقات از خوشه بندی به عنوان ابزاری جهت جایابی منابع بهره گرفته شده است. اما روبرو شدن با مسائل پویای تخصیص منابع سبب می شود که اهمیت بخش جایابی منبع تا حد زیادی تضعیف گردد و در مقابل، اهمیت بخش تخصیص، فزونی یابد. روش پیشنهادی این مقاله به گونه ای است که با در نظر گرفتن موقعیت متحرک برای منابع، با استفاده از روش های خوشه بندی به تخصیص منابع به تقاضاها می پردازد. مزیت روش پیشنهادی، با ترکیب روش آماری کا-فانکشن محلی و سلسله مراتبی، در آن است که منطقه مورد مطالعه با استفاده از روش کا-فانکشن محلی به دو بخش همبسته و ناهمبسته تفکیک می گردد. به منظور پیاده سازی کا-فانکشن محلی از شبیه سازی مونته کارلو بهره گرفته شده است. از آن جا که عملیات تفکیک در مقیاس بزرگ تعیین می گردد؛ لازم است با استفاده از روش سلسله مراتبی، خوشه های کوچک تر شکل گیرد. خوشه های کوچک باید دو شرط را برآورده نمایند: 1) تا حد ممکن از ظرفیت کارشناس تصادفات استفاده شود 2) مدت زمان رسیدن کارشناس به محل حادثه از حد معینی تجاوز ننماید. نتایج ارزیابی ها، نشان از بازدهی این روش در روزهای کاری هفته و در ساعات غیر از نیمه شب دارد. این در حالی است که در روزهای تعطیل هفته و همچنین در ساعات نیمه شب، استفاده از روش سلسله مراتبی به تنهایی سبب صرفه جویی در تعداد کارشناسان تصادف می گردد.